Czy zawsze warto sztywno trzymać się Eurokodów?

Norma EC2 jasno definiuje strefy betonowania, w których można założyć dobre warunki przyczepności betonu do prętów zbrojeniowych, oraz kiedy trzeba założyć że warunki są mierne. 

 W praktyce przekłada się to na potrzebę zwiększenia długości zakładów i zakotwień prętów zbrojeniowych w strefach o trudniejszych warunkach betonowania.  

Pytanie brzmi: czy takie podejście zawsze ma sens?  

Zgodnie z literalną interpretacją normy, w przypadku prętów poziomych w górnej części ściany często konieczne jest wydłużanie zakładów. W naszym biurze stosujemy jednak bardziej praktyczne podejście. Jeżeli zbrojenie pełni głównie funkcję przeciwdziałającą powstawaniu rys, nie zwiększamy długości zakładów w górnym 30-centymetrowym pasie ściany. Dzięki temu oszczędzamy stal, uproszczamy rysunki i unikamy dodawania zbędnych pozycji zbrojenia. 

A jak wygląda to u Was? Czy w górnej części ścian stosujecie się ściśle do wymagań normy, czy pozwalacie sobie na zdroworozsądkowe podejście? Chętnie poznam Wasze doświadczenia!